Ne günlere kaldık ey Oğuz ata!
Türk’ün öz yurdunda Türk arıyorum,
Türk dediğimiz Türkler; dağlarda yata,
Türk’ün öz yurdunda; Türk arıyorum.
Bizi bizden alıp; yaban ettiler,
Harsımı, töremi; talan ettiler,
Kul’a kul olmayı; “Turan” ettiler,
Türk’ün öz yurdunda; Türk arıyorum.
Vatan Türk’ün, bayrak Türk’ün velakin,
Makamlar, koltuklar devşirmelerin,
Yaralar kangren; yaralar derin,
Türk’ün öz yurdunda; Türk arıyorum.
Bozkurt zannedersin; baktım tasmalı,
Kimi ülkücüyüm diyor; kimi Osmanlı,
Şu Mevlevi musluğunu biraz kısmalı,
Türk’ün öz yurdunda; Türk arıyorum.
Türk’ten söz açsanız; rengi bozulur,
“Kızılelma” desen ordan toz olur,
Kopuz’um Maraş’ta; Muş’ta saz olur,
Türk’ün öz yurdunda; Türk arıyorum.
Ya Bektaşi, ya Alevi; denmiş dışlanmış,
Kendi vatanında; hep garip kalmış,
Arap’ı, Fars’lısı; çalmış oynamış,
Türk’ün öz yurdunda; Türk arıyorum.
Abdurrahim KARAKOÇ